مزایای زودرس

مزایای زودرس

افراد به طور غریزی یکدیگر را از طریق صفات بدن مانند راه رفتن و صدا می شناسند. استخراج و اندازه گیری چنین ویژگی هایی به عنوان امضای بیومتریک با استفاده از روش های دید در کامپیوتر دشوار است. در سال های اخیر ، روش های بیومتریک در دستگاه های تلفن همراه ادغام شده اند تا مزایای امنیتی را نسبت به شیوه های سنتی ارائه دهند. با این حال ، چنین سیستم های تأیید هویت معمولی از کدهای الفبایی و گرافیک ها یا الگوهای مبتنی بر کلیک استفاده می کنند که به خاطر سپردن یا هک کردن آنها سخت است.

نویسندگان معتقدند که این گوش از سایر بیومتریکها ترجیح دارد زیرا این یک "بیومتریک غیرفعال" است. بر خلاف تکنیک های تشخیص چهره ، اثر آن با موی صورت و بیان احساسات به خطر نمی افتد. همچنین توزیع رنگ گوش حتی بیشتر از عنبیه یا شبکیه است. نویسندگان گفتند: "گوش از صورت کوچکتر است ، به این معنی که می توان با تصاویر با وضوح پایین کارآمدتر و سریعتر کار کرد." آنها همچنین اذعان می کنند که موهای پوشاننده گوش می تواند مشکلی ایجاد کند.

نتایج تشویق کننده

اولین تحقیق در مورد شناسایی گوش در سال 1890 انجام شد. بعداً پالایش ها گوش را به هفت ویژگی متمایز تقسیم می کنند: مارپیچ ، حون ، آنتیلیکس ، قاعده مارپیچ ، شکاف intertragic ، شکاف و ضد انقباض. رویکرد نویسندگان دامنه فرکانس و ویژگی های محلی را با هم ترکیب می کند. از طریق یک سری تخمین ها و استخراج ها ، ویژگی های گوش به یک ویژگی شناسایی تبدیل می شوند. نویسندگان این تحقیق را با استفاده از دو پایگاه داده تصویر و ماشین بردار پشتیبانی ، K-نزدیکترین همسایه (KNN) و طبقه بندی جنگل تصادفی ارزیابی کردند. آنها با رده بندی KNN به ترتیب با دقت 81/93 درصد و 5/92 درصد از آنها را ثبت کردند.

عملکرد روشهای تشخیص گوش قبلی که وجود دارد در تضاد با نور متفاوت ، تغییر دیدگاه و ثبت نامناسب تصویر قرار ندارد. نتایج این تحقیق پیشرفت عملکرد چشمگیری نسبت به تکنیک های فعلی نشان می دهد. نویسندگان گزارش می دهند که آنها از سرعت و استحکام روش پیشنهادی خود تشویق می شوند که می تواند کلید ساخت یک سیستم بیومتریک گوش واقعی باشد.